سخن هفتم

اول - مهرداد با لبخند گفت: "آره! ولی نگفتنش از گفتنش سخت تره."
دوم - به جواد ميگفتم: "آقا 50 تومان با اعمال شاقه، خب نظرت چيه؟" کلی خنديديم.
سوم - فريد ميگفت: "ميدونی چيه، شايدم جايگاه اصليشونو پيدا ميکنن..." نميدونم خداييش.

چهارم - سهند درباره يه جور استقلال عاطفی حرف ميزد. تا اونجا که من دستگيرم شد يه چيزی تو همون مايه های عزت نفس و از اين جور چيزا بود. حرفشو قبول داشتم.
پنجم - مجتبی جواب داد: "نه سامی، تو ميگی ولی دلت نمياد." گفتم:"نه اتفاقاً مياد."
ششم - ول کنين تو رو خدا، اين حرفا کدومه...!
هفتم - [...]

در باب فضولی در کار دیگران

در فضولی لذتی است. اصولا در کشف اسرار لذتی وجود دارد حال ميخواهد اسرار مابعدالطبيعه باشد يا احمقانه ترين اسرار انسانهای اطرافمان. با اين حال عموم مردم چندان تمايلی به فضولی در کار ديگران ندارند. البته اين نه به خاطر ناپسند بودن آن و نه به خاطر آن است که خدايی آنرا نهی کرده. بلکه اين عدم تمايل به اين دلیل است که مردم اصولاً وقت چنين کاری را ندارند! چنان به کاروبار خود مشغولند که فرصتی برای این نوع تفریح پیدا نمیکنند. يک فضولی موفق نیازمند صرف زمان در پنهان کاری و بی سر و صدا عمل کردن میباشد مهارتهايی که هر کسی آنرا ندارد. وانگهی داشتن ذره اي شجاعت نيز الزامی است، و اين نيز به آسانی در طبایع بشر يافت نميشود! ولی با اين همه باز در کارمان به کفایت فضولی ميشود. و جالب آنکه نه از جانب افراد غريبه و ناآشنا بلکه از جانب دوستان و نزديکان. چرا؟
پاسخ ساده است. دوستان و نزديکان به واسطه نزديکتر بودن به ما و داشتن ارتباط عاطفی بيشتر خيلی راحتترند که در کار ما فضولی کنند تا در کار یک غریبه! و همینطور راحتتر ميتواننداين عملشان ( يعنی فضولی کردن ) را با احساسات انسان دوستانه، دلسوزانه و فريبکارانه ای همچون نگرانی توجيه کنند يا در واقع پنهان کنند. اين همانند آن است که بگويند "تو کارت فضولی ميکنم چون نگرانتم!" در واقع با این توجیه فضولی را تبديل به فضيلت ميکنند. بماند که اکثر اوقات حتی حقی بر گردنمان نيز ميگذارند...!

بدون دلیل

امروز يه روز معموليه. نه عيد نوروزه، نه روز مادره، نه روز ولنتاينه و نه هيچ روزی با هر اسم مسخره ای. امروز يه روز خيلی معموليه. حتی ميتونم بگم روز زياد تمیزی هم نيست، آلودگی هوا بيشتر از هر موقع ديگه به نظر ميرسه، سر و صدا سرسام آوره، احمدی نژاد هنوز رييس جمهوره و…خلاصه هيچ دليل و بهانه اي وجود نداره که من امروزو بهتون شادباش و تبريک بگم، هيچ دليل و مناسبتی وجود نداره... ولی مگه حتما باید دليلی داشته باشه؟... خب معلومه که لزومی نداره ، کی اين حرفو زده؟ پس...

امروزتون مبارک. نه تنها امروز بلکه فردا و پس فردا و اصلاً تمام روزای پيش روتون مبارک باشه.

سخنرانی همچون نواختن فلوت

تأثيری که لحن و نوع بيان بر شنونده جدايی از مطالب بيان شده ميگذارد امريست اجتناب ناپذير. گاهی اوقات دليل مخالفت ما با گفتهﺍی فقط به اين دليل است که نوع بيان و لحن آن تأثير چندان مطلوبی بر ما نميگذارد. نيچه ميگويد: "غالبا تنها به اين دليل با عقيدهﺍی مخالفت ميکنيم که لحن بيان آنرا دوست نميداريم." عکس اين قضيه نيز درست است، يعنی دليل موافقت خوشايند بودن لحن بيان است. بطور مثال ميتوان به سخنرانيهای امروزاحمدی نژاد اشاره کرد. کل حرفهای وی ارزش چندانی ندارد ولی لحن بيان وی بسيار تأثير گذار است مخصوصاً برای مخاطبانش، يعنی عوام و توده مردم. سخنرانی احساسی، با هيجان، پيامبرانه، تحريک آميز و ... همه باعث ايجاد موافقت و مقبوليت در بين عوام ميشود.

28 سال پيش خمينی نيز از همين ترفند استفاده ميکرد. اصولا اين ترفند محبوبيت خاصی بين تمام ديکتاتورها دارد، هيتلر و حتی کاسترو نيز از اين دسته اند.

به راحتی ميتوان شباهت اين موضوع را با نواختن فلوت توسط چوپان برای گله اي گوسفند و بز مشاهده کرد.

چند نکته در ادامه

1. بری اينکه سابقه وبلاگ نويسيم مشخص باشه منتخب نوشته های دو وبلاگ قبليمو اينجا اضافه کردم.

2. بخش نظرت وبلاگ توسط Haloscan پشتيبانی ميشود. به نظرم از سرويس نظرت اختصاصی بلاگر بهتر ميومد.

3. استفاده از سرور بلاگ اسپات به ساير سرورهاي وبلاگ نويسي ايراني ترجيح دارد و به وبلاگ نويسان توصيه مي شود. سرورهاي ايراني در صورتي كه از مطالب وبلاگي خوششان نيايد، وبلاگ و مطالب قبلي آن را يكجا به زباله داني مي فرستند.

4. هيچ بعيد نيست 6، 7ماه ديگه از اينجا هم برم. من نميتونم يه جا بند شم!

کاریکاتور

میان پرده هفتم

دوستی عقیده ام را نسبت به شخصی جویا شد. گفتم:"ایشان شخصی محترم، بافکر و بزرگواری هستند." گفت:"جالبه! چون ایشان چنین عقیده ای نسبت به شما ندارند." گفتم:"آه بله، احتمالا ما هر دو سخت در اشتباهیم."