احساسات منبع خارجی دارند. حتی با قبول وجود سوژه و وابستگی خارج به آن به طوری که اگر سوژه در کار نباشد دنيا خارج هم در کار نيست، نميتوان وجود مرجع خارجی احساسات را انکار کرد. هميشه ميتوان دليل ايجاد و يا فوران احساسات را جستجو کرد و احتمالاً رابطه آنها با مرجعشان را يافت هر چند احمقانه، هر چند بس بسيار انسانی، هر چند حتی اصلاً بی معنا! ولی گاهی اوقات ماجرا به اين راحتيا هم نيست. نميتوان هيچ ارتباطی پيدا کرد، نميتوان دليل را توضيح داد ( شايد من نتوانستم! ) شايد هم اصلاً نمی خواهيم دليلی پيدا کنيم! هر چه ميخواهد باشد، باشد. به نظرم گاهی اوقات هم اگر کم بیاوریم و چیزی برای گفتن نداشته باشيم ايرادی که ندارد هیچ خوب هم هست!
پی نوشتها:
1. يه لحظه فقط حس کردم اصلاً نميتونم غمو غصه و ناراحتيه يکيو/هرکیو ببينم. فقط همين. نه بيشتر.
2. تعجب ميکنم ولی اعتراف ميکنم که يه ذره افت کردم. بايد recovery کنم ;)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر