هستند افرادی که کل حرفشان اين است: "گذشته برايم زيبا بود، حال همه چيز از دست رفته، اين زندگی جز افزايش رنج چيزی در بر ندارد، همه چيز فانی است نميتوان به چيزی دل بست! آه چه دنيای پوچی!" يا به تعبير ديگر چنين ميگويند: "من يک قهرمانم، چون با اين همه سختی کماکان هستم و چه خوشحالم که هستم!" هنوز هم اين سخنان پرطرفدارند و چنين افرادی ستايش میشوند. باشد. ولی من ميگويم، مزخرفاتی که ميشنويم...پشه هایي که هنوز وز وز ميکنند...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر